Hala Gąsienicowa
Hala Gąsienicowa to jedno z najpopularniejszych miejsc w Tatrach. I nic dziwnego, bo szlak jest łatwy i niedługi, a wprowadza nas w prawdziwy wysokogórski krajobraz. To magiczne miejsce jest jednym z głównych punktów wypadowych w wyższe partie gór.
Historia Hali
Hala powstała na skraju Tatr Wysokich i Zachodnich w Dolinie Gąsienicowej. W dawnych czasach była to hala pasterska, stały na niej szałasy pasterskie, a sama hala w dużych ilościach porastała kosodrzewiną. Z czasem pasterze ją wycieli, ale po zaprzestaniu pasterstwa, hala na nowo zaczęła zarastać kosodrzewiną. Na Hali grasowali zbójnicy, którzy okradali bogatszych gazdów i baców. Niegdyś należała do kilkunastu właścicieli, dopiero 1961 roku została wykupiona przez Skarb Państwa.
Jak dostać się do Kuźnic?
Są trzy opcje dojazdu:
- Autobusem, busem z dworca autobusowego, bądź z centrum miasta. Bilet kosztuje 3 zł często w sezonie drożeje do 4 zł. Przystanek autobusowy, znajduje się przy Alejach 3-go Maja, następny na ulicy Zamoyskiego powyżej Watry, kolejny Kościół Św. Krzyża, Rondo Jana Pawła II, zwane jako Rondo Kuźnickie, ostatni przystanek jest już na samej drodze do Kuźnic 1 km przed dolną stacją kolejki.
- Druga opcja to dojazd do Ronda Jana Pawła II własnym transportem, ponieważ dalej nie możemy jechać, samochód zostawiamy na parkingu i resztę drogi pokonujemy pieszo (2km), bądź podjeżdżamy busem.
- Trzecia opcja, to możliwość podjazdu do ulicy Karłowicza. Na parkingu zostawiamy samochód. Następnie możemy zaczekać na busa, bądź pokonać resztę drogi na piechotę. (1 km)
Kuźnice
Jesteśmy w Kuźnicach, wysiadając z busa skręcamy w lewo. Przechodzimy przez mostek nad potokiem Bystrej i Jaworzynki. Za mostkiem po prawej stronie znajduje się kasa biletowa. Do wyboru mamy dwa szlaki, jeden z nich żółty wiedzie przez Dolinę Jaworzynki, a drugi niebieski przez Boczań. W jednym i drugim przypadku czas przejścia wynosi 1 h 55 min. Bardziej popularny szlak wiedzie przez Boczań, i tędy właśnie będziemy podążać. Dla urozmaicenia krajobrazowego można wyjść jednym szlakiem, a drugim wrócić.
Za wejście do Parku Tatrzańskiego pobierana jest opłata. W najbliższym czasie być może, opłata się zwiększy.
Ceny biletów
- bilet normalny 7,00 zł
- bilet ulgowy 3,50 zł
- bilet 7-dniowy normalny 35,00 zł
- bilet 7-dniowy ulgowy 17,50 zł
- bilet grupowy normalny (grupa do 10 osób) 63,00 zł
- bilet grupowy ulgowy (grupa do 10 osób) 31,50 zł
Praktyczne informacje
- Długość szlaku – 5 km w jedną stronę
- Kolor szlaku – niebieski przez Boczań, żółty przez polanę Jaworzynki
- Czas przejścia – około 2h 15′ minut w jedną stronę.
- Schronisko znajduje się na wysokości 1500 m n.p.m.
- Trudność – szlak nie jest trudny, nie nadaje się na podjazd wózkiem.
- Szlak nadaje się dla rodzin z dziećmi. (polecamy nosidełko dla maluchów)
- Nie można wprowadzać psów.
Opis szlaku
Trasa przez Boczań nie należy do trudnych, dlatego turyści z małymi dziećmi nie powinni mieć większego problemu. Szlak początkowo wiedzie przez las i pnie się mocno do góry. W ostatnim czasie został wyremontowany, zniknęły kocie łby, więc idzie się bardzo dobrze. Dochodzimy do rozdroża dróg, gdzie na wprost zielonym szlakiem dojdziemy na Nosal. Nasz szlak skręca na prawo stokiem Nieboraka. Dochodzimy do pierwszego punktu widokowego, który znajduje się na ostrym zakręcie. Z miejsca tego możemy zobaczyć Giewont z całkiem innej perspektywy, u jego podnóża widać Kalackie koryto i Polanę Kalatówki.
Dalej szlak się zwęża, idziemy Skupniów Upłaz, pomalutku wychodząc z lasu. W pierwszej kolejności otwiera się nam panorama na lewą stronę, gdzie możemy dojrzeć Kopieniec. Jeśli odwrócimy się do tyłu przy dobrej pogodzie możemy zobaczyć Diablaka, czyli Babią Górę. Podążając dalej odsłania się nam prawa strona, z Giewontem w tle, oraz bardziej na lewo Kasprowy Wierch. W dole natomiast widać dolinę Jaworzynki. Dochodzimy do Przełęczy między Kopami, znajdującej się na wysokości 1499 m n.p.m.
Przełęcz między Kopami lub Karczmisko
Przełęcz znajduje się między Wielką Kopą Królową a małą Kopą Królową. W XIX wieku stał tutaj barak górniczy, a szlak służył do przewożenia rudy żelaza z bani na kopę Magury do Kuźnic. Stąd też prawdopodobnie, pochodzi nazwa Karczmisko. W miejscu tym łączą się szlaki, żółty z Doliny Jaworzynki z zielonym którym wędrowaliśmy. Tutaj najczęściej turyści robią pierwszy przystanek i delektują się widokami.
Następnie szlak się spłaszcza, rejon jest trawiasty i wiedzie przez bujne kosówki oraz kępy świerków. We mgle lub zamieci, zdarzały się tutaj wypadki śmiertelne, dlatego należy pilnować danego szlaku, aby nie pobłądzić.
Hala Gąsienicowa
Nie znam turysty, który będąc tutaj pierwszy raz, nie zrobi wielkiego wow. Moim osobistym zdaniem, rozpościera się stąd najpiękniejszy widok na Tatry i Dolinę Gąsienicową. Widok bez względu na porę roku zapiera dech w piersiach. Zimą można zachwycać się oszronionymi drzewami, zaspami, mgłami, latem znowu pięknie kwitnie tutaj Wierzbówka Krzypica.
Już samo zejście na halę, robi ogromne wrażenie, ponieważ najpierw idziemy wąską ścieżką, a nagle znajdujemy się na szerokiej otwartej polanie. Panorama wręcz zwala z nóg, każdy przystaje tutaj na dłużej, aparaty fotograficzne idą w ruch. Eh jak pięknie.
Hala Gąsienicowa to serce Tatr, na jej polanie u stup pięknych gór stoi kilka szałasów w tym Betlejemka baza taterników, strażnicówka TPN tak zwana „Gawra”. W Betlejemce znajduje się obecnie Centralny Ośrodek Szkolenia. Odbywają się tutaj letnie i zimowe kursy wspinaczkowe. Kursanci mogą skorzystać z bazy noclegowej i z kuchni turystycznej, ale nie prowadzona jest tutaj żadna usługa gastronomiczna.
Powyżej Betlejemki znajduje się Stacja Obserwacyjna Instytutu Geografii i Przestrzennego Zagospodarowania PAN oraz równolegle w tym samym budynku działa stacja meteorologiczna IMGW.
Schronisko Murowaniec
Idąc na lewo w dół, dojdziemy do Schroniska Murowaniec, leżącego w Dolinie Suchej Wody Gąsienicowej. Wybudowanie schroniska było niezwykle trudne, dlatego spod Kościelca zbudowano kolejkę wąskotorową, którą transportowano wielotonowe bloki skalne. Do schroniska doprowadzono utwardzoną drogę, która służyła do zaopatrzenia schroniska. Budowa trwała cztery lata (1921-25), przez żołnierzy Wojska Polskiego, między innymi przez 3 Pułk Strzelców Podhalańskich. Inicjatorem budowy schroniska był Stanisław Osiecki, taternik. W efekcie końcowym 12 lipca 1925 roku, uroczystego otwarcia schroniska, dokonał prezydent Stanisław Wojciechowski.
Budynek praktycznie w całości jest murowany, dlatego jako jedno z nielicznych schronisk przetrwało wojnę, bez uszczerbku. Zarządzany był wówczas przez austriackiego administratora. Dopiero po wojnie uległ dewastacji przez żołnierzy radzieckich, ponieważ urządzili sobie tutaj graniczną stanicę. Na szczęście został zwrócony Polskiemu Towarzystwu Tatrzańskiemu. W latach 1950-51 przeszedł generalny remont i rozbudowę. Niestety w roku 1963 schronisko częściowo strawił pożar. Spaliło się poddasze wraz z wieżyczką i dwa niższe piętra, natomiast parter w związku z akcją pożarniczą został zalany. Schronisko ponownie zostało oddane do użytku po czterech miesiącach.
Na ścianie schroniska, tuż przy wejściu do budynku, wisi tablica pamiątkowa poświęcona pamięci Adama Asnyka. Została ona wmurowana w 1929 roku, a oficjalnie odsłonięta w 1930 roku. Adam Asnyk często bywał w Tatrach, ma na swoim koncie kilka zdobytych szczytów, między innymi Lodowy Szczyt, Żelazne Wrota i Wysoką.
Baza noclegowa i zaplecze
Pod koniec roku 2019 schronisko przeszło gruntowny remont, ponieważ zmienił się jego dzierżawca. Nowymi gospodarzami został Andrzej Szatkowski i Michał Postupalski. Schronisko posiada 116 miejsc noclegowych w pokojach 2,4,6 i 10-osobowych. Znajduje się w nim bufet, duża sala restauracyjna, kuchnia z nowym wyposażeniem, nowe łazienki z ciepłą wodą i sala TV. Ze względu na fakt, że jest to miejsce popularne, dużo do przodu rezerwowane są noclegi w schronisku.
Panorama z Hali Gąsienicowej
Hala Gąsienicowa to miejsce w którym po prostu można się zakochać. Rozpościera stąd piękna panorama na Tatry. Na pierwszy plan widzimy Żółtą Turnie, Orlą Perć, Kościelec, Świnicę i Kasprowy Wierch. Ze względu na fakt, że znajduje się tutaj największy węzeł szlaków turystycznych w polskich Tatrach, miejsce to jest bardzo oblegane.
Schronisko stanowi idealną bazę dla turystów, taterników i narciarzy. W Dolinie Gąsienicowej znajduje się stok narciarski z wyciągiem krzesełkowym. Te doskonałe tereny narciarskie, o długości 1500 metrów cieszą się dużą popularnością, przede wszystkim są jedynymi w Polsce naturalnymi stokami.
Z Hali Gąsienicowej polecamy podejść nad Czarny Staw Gąsienicowy. Miejsce jest urocze, a ponieważ szlak jest krótki i łatwy, każdy może tutaj podejść
Szlaki z Hali Gąsienicowej
- Psia trawka – szlak czarny, czas przejścia około 1 godz.
- Krzyżne – Żółtym szlakiem przez Czerwony Staw w Dolinie Pańszczycy czas przejścia około 3 godz.
- Czarny Staw Gąsienicowy – niebieskim szlakiem, czas przejścia około 40 minut.
- Kasprowy Wierch przez Dwoiśniak, Suchą Przełęcz, żółtym szlakiem, czas przejścia 1h 40′
- Przełęcz Liliowe czas przejścia 1h 40, żółtym szlakiem na Dwoiśniak, a następnie zielonym szlakiem.
- Rówień Waksmundzka, 2h 10′ – zielony szlak